Casa de Ciclistas
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom en Nicole
20 Januari 2014 | Chili, Puerto Aisén
Het is de week van ontmoetingen. Ik zit hier in de voortuin van het huis van Jorge, zijn vrouw en zijn vier honden, waarvan het enige vrouwtje zit opgesloten in het toilet omdat ze anders wordt besprongen door de andere hondjes! Jorge woont in Villa Manihuales en stelt zijn huis, wat onder fietsers bekend staat als het “Casa de Ciclistas”, als slaapplaats beschikbaar voor passerende fietsers: wat een gastvrijheid! Het was leuk hoe we bij toeval op deze plaats terecht kwamen. Onderweg vroegen we een brandweerman naar een camping. Hij wist er wel een maar nodigde ons ook uit in zijn huis te overnachten. Hij wees ons naar het centrum van het dorpje, zijn vrouw zou thuis zijn. Nu, daar zitten we dan in het Casa de Ciclistas. De brandweerman bleek Jorge te zijn. Later kwam hij thuis uit zijn werk en begon meteen aan fietsen te sleutelen! Als je het gastenboek hier leest kun je zien hoeveel wereldfietsers hier al zijn geweest: enorm!
De afgelopen week hebben we een aantal fietsers ontmoet. Italianen van Sardinie, een viertal Chilenen en gistermiddag een Belg. Ik denk dat er een zeker vakantiefietstempo bestaat want we komen elkaar zo nu en dan weer tegen. Soms dineren we samen en vanavond delen we het Casa de Ciclistas met twee van de Chilenen. De ontmoeting met Sylvia en Luca van Sardinie was erg leuk! In de eerste plaats werden we behoorlijk uitgelachen om de hoeveelheid boeken en de grootte van de tent die we met ons meeslepen: ze verwachtten dat er een circus in onze tent zou gaan plaatsvinden!
Sinds de laatste blog hebben we niet alleen veel nieuwe mensen ontmoet maar ook veel kilometers afgelegd. Vanaf Entre Lagos, wat aan de “ruta de los 7 lagos” ligt, zijn we via Ensenada in twee dagen naar Puerto Montt gefietst. Zodoende laten we de vulkanen achter ons. In Puerto Montt begint de Caratera Austral. Dat is de enige weg naar het zuiden door Chili. Het wegdek bestond een aantal jaar geleden enkel uit steenslag (ripio). Inmiddels is, jammer genoeg, ongeveer een derde geasfalteerd. Ondanks dat het “pavimento” natuurlijk lekker rijdt, geef ik de voorkeur aan de smalle onverharde weg, die veel beter in het schitterende landschap past.
Om ons heen wordt het uitzicht steeds mooier, de bergen worden ruiger en de boomgrens komt lager te liggen. We zien continu gletsjers, ijsmassa’s en watervallen. De gemiddelde temperatuur ligt hier in het zuiden ook een stuk lagen dan in Temuco, waar we zo’n 1000 km terug zijn begonnen met fietsen. In de praktijk merken we daar nog weinig van, vandaag was het weer even boven de 30 graden.
Vanaf Puerto Montt hebben we de nachtboot genomen naar Chaiten. Vanaf daar hebben we nu vier dagen gefietst en morgen rijden we naar Coyhaique. Dat is de grootste plaats van deze regio. Eigenlijk mag het een wonder zijn dat we hier heelhuids terecht zijn gekomen! Eergister kwamen we twee Chileense fietsers tegen en we vertelde hun dat we van plan waren in drie dagen naar Coyhaique te fietsen. Dat was onmogelijk volgens hun! Zij voorspelde dat we de eerste dag maximaal 20 km zouden kunnen afleggen gezien al onze bagage en het stijgingspercentage van de weg. Ze waren tamelijk serieus, dus wij een beetje geschrokken.
De eerste klim was inderdaad erg stijl. Met lange stukken van 14 procent en glibberig wegdek viel ze inderdaad niet mee. Maar wonderwel, van de Italianen en de Chilenen hebben we het toch gewonnen: we waren als eerste boven. Dat laatste stemde vooral Nicole heel gelukkig, haha! Met een brede grijns werd de route vervolgd.
Naast fietsers ontmoeten we natuurlijk ook veel niet fietsende Chilenen. Iedereen is erg vriendelijk en behulpzaam. Als we vragen naar een plaats om te kamperen wijzen we meestal eerst naar de speeltuin in het dorp: daar kun je prima je tent opzetten zeggen ze ons. Gisteren was er ook niet direct een camping en hebben we overnacht op het erf van een vriendelijke dame. Ik weet niet of ze iets van het fietsen begreep maar ze vond het prachtig! Als het op eten en drinken aankomt zijn we genoodzaakt om wat vooruit te denken. Er is vaak enige tijd geen winkel of ze zijn niet eenvoudig als zodanig te herkennen. Vaak is een “supermercado” ook een woning van een familie en moet er eerst aangebeld worden! Als je dan door de woonkamer heen bent, blijkt daarachter inderdaad van alles te verkrijgen!
De komende dagen fietsen we langzaam aan verder over de Caratera, die volgens de verhalen van ons tegemoet komende fietsers steeds mooier schijnt te worden, naar het zuiden. De weg wordt steeds rustiger en de plaatsjes kleiner. De doorgaande weg naar het zuiden loopt op een gegeven moment voor auto’s en motoren door Argentinië maar fietsers kunnen langer de Caratera blijven volgen dus dat doen we. Daarnaast nemen we wat meer rustdagen de komende weken. Niet om dat we vermoeid raken integendeel, het fietsen gaat ons steeds makkelijker af, maar dan is er meer tijd om naast de fiets, de omgeving ook per boot of te voet te verkennen.
Goed vrienden en familie, ik ga onze bedden in orde maken zodat we goed slapen in het Casa de Ciclistas. Waar Jorge overigens nog steeds fietsen staat te repareren: Hij is echt een liefhebber.
Voor nu dank voor al jullie berichtjes, die zijn enorm leuk om te lezen als we verbinding kunnen krijgen met internet!
Groetjes, Tom en Nicole.
De afgelopen week hebben we een aantal fietsers ontmoet. Italianen van Sardinie, een viertal Chilenen en gistermiddag een Belg. Ik denk dat er een zeker vakantiefietstempo bestaat want we komen elkaar zo nu en dan weer tegen. Soms dineren we samen en vanavond delen we het Casa de Ciclistas met twee van de Chilenen. De ontmoeting met Sylvia en Luca van Sardinie was erg leuk! In de eerste plaats werden we behoorlijk uitgelachen om de hoeveelheid boeken en de grootte van de tent die we met ons meeslepen: ze verwachtten dat er een circus in onze tent zou gaan plaatsvinden!
Sinds de laatste blog hebben we niet alleen veel nieuwe mensen ontmoet maar ook veel kilometers afgelegd. Vanaf Entre Lagos, wat aan de “ruta de los 7 lagos” ligt, zijn we via Ensenada in twee dagen naar Puerto Montt gefietst. Zodoende laten we de vulkanen achter ons. In Puerto Montt begint de Caratera Austral. Dat is de enige weg naar het zuiden door Chili. Het wegdek bestond een aantal jaar geleden enkel uit steenslag (ripio). Inmiddels is, jammer genoeg, ongeveer een derde geasfalteerd. Ondanks dat het “pavimento” natuurlijk lekker rijdt, geef ik de voorkeur aan de smalle onverharde weg, die veel beter in het schitterende landschap past.
Om ons heen wordt het uitzicht steeds mooier, de bergen worden ruiger en de boomgrens komt lager te liggen. We zien continu gletsjers, ijsmassa’s en watervallen. De gemiddelde temperatuur ligt hier in het zuiden ook een stuk lagen dan in Temuco, waar we zo’n 1000 km terug zijn begonnen met fietsen. In de praktijk merken we daar nog weinig van, vandaag was het weer even boven de 30 graden.
Vanaf Puerto Montt hebben we de nachtboot genomen naar Chaiten. Vanaf daar hebben we nu vier dagen gefietst en morgen rijden we naar Coyhaique. Dat is de grootste plaats van deze regio. Eigenlijk mag het een wonder zijn dat we hier heelhuids terecht zijn gekomen! Eergister kwamen we twee Chileense fietsers tegen en we vertelde hun dat we van plan waren in drie dagen naar Coyhaique te fietsen. Dat was onmogelijk volgens hun! Zij voorspelde dat we de eerste dag maximaal 20 km zouden kunnen afleggen gezien al onze bagage en het stijgingspercentage van de weg. Ze waren tamelijk serieus, dus wij een beetje geschrokken.
De eerste klim was inderdaad erg stijl. Met lange stukken van 14 procent en glibberig wegdek viel ze inderdaad niet mee. Maar wonderwel, van de Italianen en de Chilenen hebben we het toch gewonnen: we waren als eerste boven. Dat laatste stemde vooral Nicole heel gelukkig, haha! Met een brede grijns werd de route vervolgd.
Naast fietsers ontmoeten we natuurlijk ook veel niet fietsende Chilenen. Iedereen is erg vriendelijk en behulpzaam. Als we vragen naar een plaats om te kamperen wijzen we meestal eerst naar de speeltuin in het dorp: daar kun je prima je tent opzetten zeggen ze ons. Gisteren was er ook niet direct een camping en hebben we overnacht op het erf van een vriendelijke dame. Ik weet niet of ze iets van het fietsen begreep maar ze vond het prachtig! Als het op eten en drinken aankomt zijn we genoodzaakt om wat vooruit te denken. Er is vaak enige tijd geen winkel of ze zijn niet eenvoudig als zodanig te herkennen. Vaak is een “supermercado” ook een woning van een familie en moet er eerst aangebeld worden! Als je dan door de woonkamer heen bent, blijkt daarachter inderdaad van alles te verkrijgen!
De komende dagen fietsen we langzaam aan verder over de Caratera, die volgens de verhalen van ons tegemoet komende fietsers steeds mooier schijnt te worden, naar het zuiden. De weg wordt steeds rustiger en de plaatsjes kleiner. De doorgaande weg naar het zuiden loopt op een gegeven moment voor auto’s en motoren door Argentinië maar fietsers kunnen langer de Caratera blijven volgen dus dat doen we. Daarnaast nemen we wat meer rustdagen de komende weken. Niet om dat we vermoeid raken integendeel, het fietsen gaat ons steeds makkelijker af, maar dan is er meer tijd om naast de fiets, de omgeving ook per boot of te voet te verkennen.
Goed vrienden en familie, ik ga onze bedden in orde maken zodat we goed slapen in het Casa de Ciclistas. Waar Jorge overigens nog steeds fietsen staat te repareren: Hij is echt een liefhebber.
Voor nu dank voor al jullie berichtjes, die zijn enorm leuk om te lezen als we verbinding kunnen krijgen met internet!
Groetjes, Tom en Nicole.
-
20 Januari 2014 - 07:33
Marieke:
Leuk leuk leuk om weer te lezen :-) Jullie zullen het niet geloven maar dit zo niet avontuurlijke persoon krijgt zelfs kriebels om ook zo'n reis te gaan maken, het klinkt zo ontzettend gaaf! En al die kilometers die jullie mogen fietsen ben ik ook echt jaloers op. Mocht ik ooit (toch nog avontuurlijk worden en) ook een lange reis willen gaan maken dan ga ik ook zeker op de fiets :-D #zo benieuwd naar de foto's!
Liefs Marieke -
20 Januari 2014 - 11:05
Betty:
Lieve Tom en Nicole, heerlijk om steeds wat van jullie mee te beleven! Een herinnering voor de rest van je leven. Fijn zo'n mecaniien op je weg. Het lijkt me geweldig om zo te reainzen als jullie doen: je heb ookl echt contact met de 'mensen van het land'. We hopenm op nog veel moois! Lieve groet Betty, ook van George -
20 Januari 2014 - 11:36
Hermien:
Hé lieve Tom en Nicole,
Wat een gaaf verhaal weer. Ik vind het zo leuk dat jullie veel mensen ontmoeten en dat ze allemaal zo lief en enthousiast zijn. Dat maakt het nog veel leuker dan dat het toch al is.Ik ga het verhaal nog een paar keer lezen en de route volgen op movescount. Jullie krijgen een dikke kus en nog een en veel plezier en tot schrijfs.
Doei doei,
Hermien -
20 Januari 2014 - 12:32
Yvette:
Lieve Tom en Nicole,
Echt super om te lezen wat jullie allemaal mee maken.
En wat schrijven jullie toch mooi!
Ik ben wel blij om te lezen dat jullie altijd een veilig plekje vinden om te slapen.
Hier gaat alles goed en kleine spruit zit nog veilig in m'n buikje..
Dikke kus van je zusje en groetjes van Lex en Jor!
-
20 Januari 2014 - 13:20
Kees:
Hoi gastjes,
Mooi om te lezer hoe goed het jullie vergaat, hoe het landschap steees mooier wordt en jullie steeds meer aardige mensen ontmoeten. Mooi is het dat je inmiddels de voorkeur geeft aan de geitenpaden boven het asfalt. Dan moet de laatste etappe naar Coyhaique over de "240" in plaats van de "7" wel een tegenvaller zijn geweest, maar een dagje wat meer relaxt fietsen zal toch wel prettig zijn. Ik ben erg nieuwsgierig hoe de banden en de rest van de materiaal het houden. Wat heeft de brandweerman allemaal moeten herstellen?
Goede reis verder en tot het volgende verslag, Kees. -
20 Januari 2014 - 17:45
Marjolijne:
Hi lieverds,
Fijn om weer een verhaal van jullie te lezen. Echt weer supergaaf. Gelukkig gaat alles naar wens en genieten jullie volop. Leuk om zo met de bevolking te kunnen meeleven, dat ze hun huis of tuin aanbieden om te kunnen slapen. Zo maak je echt de cultuur daar mee. Grappig dat er nog zoveel mede fietsers zijn die de hoogtes en slechte wegen trotseren. Leuk om de ervaringen uit te wisselen.
Ik merk wel dat jullie er echt van genieten en jeetje wat is de natuur daar toch mooi, als ik naar jullie geplaatste foto's kijk. Bedankt dat we zo mee mogen genieten. Blijf genieten, goeie reis verder en tot jullie volgende verhaal. Hele dike knuffel en veel liefs. Xxx -
20 Januari 2014 - 20:28
Don En Annelies:
Hoi Tom en Nicole,
We lezen en volgen met veel plezier jullie avonturen daar in Zuid-Amerika. Ontzettend gaaf om te lezen hoe enthousiast jullie alles ervaren daar. Hou dit vol!
Veel fiets en ander plezier,
Groetjes van je oom en tante,
Don en Annelies
-
21 Januari 2014 - 23:04
Anita:
Hoi hoi,
Wat klinkt het goed daar. Is jullie Spaans al vooruit gegaan haha? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen in het Zuiden. En trouwens, heerlijk toch om soms geen internet te hebben:).
Liefs,
Anita -
22 Januari 2014 - 17:06
Wim & Ria:
Lieve Nicole en beste Tom,
Met veel plezier jullie fantastische verhalen gelezen en leven en genieten mee. Ook de foto's geven nog een extra bevestiging hoe mooi het allemaal is.
Ongelofelijke gastvrijheid en dat moet jullie een heerlijk gevoel geven. Heel knap van Nicole om het zo goed vol te houden met sterk afwisselende omstandigheden van wegdek tot steile bergen! Natuurlijk ook voor Tom met z'n circustent !! Sorry dat dit pas de eerste reactie is maar we genieten van ieder nieuw bericht. Dikke kus Ria en Wim
-
26 Januari 2014 - 17:58
Nico En Miep,:
Lieve neef en nicht. Na een paar weken, jullie weten de omstandigheden, de berichten van jullie niet gelezen te hebben, heb ik vanmiddag genoten van de mooie reis verhalen,die jullie als geboren schrijvers geschreven hebben. Wat ontmoeten jullie fantastische mensen, zo behulpzaam en aanmoedigend, het is vast een reis om nooit te vergeten. Super Nicole, dat jij als volleerd wielrenster de bergen trotseert. En Tom, fijn om 's nachts als kruik voor Nicole te zijn (geintje hoor!) wij blijven julie volgen hoor! Liefs van ons, Nico en Miep. -
05 Februari 2014 - 20:07
Yvonne:
Jullie kunnen allebei goed schrijven, fietsen onder alle omstandigheden, kamperen, contacten leggen, mooie natuur ontdekken, ...ja, wat eigenlijk niet....
Zo benieuwd naar een nieuw verhaal. -
06 Februari 2014 - 11:29
Marijke Vlaanderen:
wat een geweldige tijd maken jullie door! met bewondering jullie verhalen gelezen.
Blijf goed voor elkaar zorgen en geniet voort.
liefs,
Marijke -
09 Februari 2014 - 04:17
Tom En Nicole:
Beste Lezers!
We hebben inmiddels alweer een boel leesvoer voor jullie verzameld maar de website laat het afweten. We krijgen de verhalen niet gepubliceerd, helaas! We blijven het proberen.
Met ons gaat het heel goed. We hebben inmiddels de 2000 km gepasseerd en zijn aangekomen in Los Glacieres. Dat is een prachtig natuurpark. Zo over de helft van onze reis is het aftellen begonnen. We proberen jullie op de hoogte te houden!
Groetjes, Tom en Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
